De gevolgen van een extreemrechts beleid: de nachtmerrie genaamd Viktor Orbán

We zien een angstaanjagend stijgende populariteit van extreemrechtse politici en gedragingen. Ook hier in Vlaanderen wint Vlaams Belang steeds meer grond. Extreem gedrag wordt steeds meer de norm, racisme wordt meer getolereerd door dit te verbergen in goed uitgeschreven teksten, cruciale mensenrechten worden uitgehold, kortom een ware nachtmerrie staat ons te wachten als dit zo doorgaat. We hoeven ook niet ver te kijken, Hongarije en Polen hebben al een extreemrechts beleid weten door te voeren. Vandaag werp ik een blik op Hongarije, en hoe de extreemrechtse premier Viktor Orbán de Hongaarse bevolking letterlijk heeft omgevormd tot slaven van het systeem. Een mustread voor Vlaams Belang sympathisanten en alle anderen die zich verzetten tegen extreemrechts.

Enter: de “slave law”

De slave law, oftewel een amendement van de huidige arbeidswet in Hongarije. Dit amendement staat bedrijven toe om werknemers 400 extra uren per jaar te laten werken, wat neerkomt op zes werkdagen per week. Deze extra overuren worden berekend over een periode van drie jaar, wat het mogelijk maakt om verschillende maanden twaalf uur per dag te werken, en andere maanden zes uur. Pas na drie jaar wordt de berekening gemaakt hoeveel overuren er effectief zijn gemaakt en of een extra vergoeding moet worden uitbetaald. Maar dit kan ook in de omgekeerde richting: wanneer een werknemer een nieuwe job aanneemt en minder werkt dan 48 uur per dag, moet hij zijn overuren terugbetalen aan het bedrijf wanneer hij een andere job aanneemt (Plana, 28 maart 2019).

In een vorige blog die ik schreef (zie: ‘Geketend in de kerkers van de arbeidsmarkt’), schreef ik al over de moderne arbeidsmarkt waarin we moderne slaven zijn van het systeem. Sinds de negentiende eeuw zijn er verschillende sociale bewegingen geweest die de arbeidsomstandigheden van de arbeidsklasse wisten te verbeteren. Men moest minder uren werken, kinderarbeid werd afgeschaft, gegarandeerd pensioen, etc. Maar op een gegeven moment verloor de linkse fractie zijn invloed voor een verbetering van de arbeidsmarkt, mede dankzij de neoliberale doctrine die overheerst. Met de opkomst van extremistische politieke groepen zien we zelfs een achteruitgang van dit systeem, en Hongarije is hier een sterk voorbeeld van. De extreemrechtse premier van Hongarije Viktor Orbán toont ons waar dit extremistisch beleid ons heen brengt: de Hongaarse bevolking wordt bijna twee eeuwen terug gekatapulteerd en wordt zo goed als gedwongen slavenarbeid te verrichten voor een minimum inkomen van €320 netto per maand.

De natte droom van extreemrechts komt hiermee wel uit: migratie komt er minder voor en men kan de conservatieve katholieke cultuur in stand houden. Sterker nog, migranten willen zich niet settelen in een land met zulke arbeidsomstandigheden! Er is zelfs sprake van een massale emigratie: vooral jongeren zoeken werk in andere Europese landen, op zoek naar een beter leven. Naar schatting vindt er zich een uittocht voor van 300.000 tot 500.000 mensen op een totale bevolking van tien miljoen. Met de uittocht van zoveel mensen is er nood aan economische compensatie, de Hongaarse bevolking die blijft moet hiervoor opdraaien door nog meer te werken.

Vernietiging van de democratie

Extreemrechts wordt door meerdere denkers gezien als een bedreiging van de verlichte democratie. Bart De Wever, Theodore Dalrymple, Boris Johnson, Geert Wilders, Filip De Winter en Viktor Orbán zijn slechts enkele namen in een ellenlange lijst van antiverlichtingsdenkers die erop uit zijn om de huidige democratie omver te werpen. De gevolgen van dit beleid zijn voelbaar in Hongarije, en zeker de moeite waard om eens van dichterbij te bekijken.

Onafhankelijke rechters bijvoorbeeld worden bedreigd, omdat ze moeten nakijken of de geschreven wetten wel degelijk wettelijk zijn (dit is zeer eenvoudig voorgesteld natuurlijk). Maar de rechterlijke macht is nodig om de regering te wijzen op onwettige beslissingen die ze eventueel willen nemen. Zeker als ze niet overeenkomen met de Europese wetgeving en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Genderongelijkheid waarbij de vrouw onderdanig hoort te zijn aan de man, verzet tegen het homohuwelijk, ondermijnen van het recht op vrijheid van meningsuiting zijn slechts enkele voorbeelden van Orbáns beleid. Door kritische stemmen uit te schakelen en de media te monopoliseren in zijn voordeel wordt het steeds moeilijker om hiertegen in te gaan. Om dit beleid door de Hongaarse strot te duwen, focussen ze zich vooral op antimigratie en extreem nationalisme. Een tactiek die we ook in Vlaanderen terug zien komen, waardoor men niet meer stil staat bij datgene waar ze echt over gefrustreerd zijn: de oneerlijke verdeling in onze maatschappij.

Hoe kunnen we ons hiertegen wapenen?

Allereerst moeten we onszelf verlossen van de nationalistische greep waarin we worden gehouden. De ontelbare propaganda die we dagelijks moeten slikken vormt ons inzicht over de wereld zonder dat we dit goed en wel doorhebben. Een kritische stem uiten wordt in deze steeds meer extreme samenleving moeilijker en moeilijker, want hoe wapen je jezelf tegen deze bedreiging.

Een mogelijkheid voor ons burgers is door de juiste vragen te stellen. Wat veroorzaakt bepaald gedrag? Wat gaat er mis in onze omgeving? Waar ben ik ontevreden over? Welke waarden vind ik belangrijk? Tegelijk moeten we ons ook bewust zijn van ons eigen referentiekader, van onze eigen ervaringen en visie op de wereld. Niet iedereen kijkt op dezelfde manier naar de wereld, en dat is oké. Het is belangrijk om openheid te tonen en aandachtig te luisteren naar elkaar.

Als burgers hebben wij ook politieke rechten, wat maakt dat we ons politiek mogen engageren. Staken, schrijven van open brieven, manifestaties organiseren, publieke debatten voeren, zijn slechts enkele voorbeelden over hoe we ons politiek kunnen engageren. Het is ook onze verplichting om politici erop te wijzen waar ze zich op zouden moeten focussen, en niet andersom.

Politici zijn een andere zaak. Vooral linkse politici moeten zich dringend herpakken, aangezien ze gemakkelijk beïnvloed worden door het neoliberalisme en extreemrechtse ideologieën. Hedendaagse linkse politici moeten zich terug focussen op deze twee cruciale ideeën: namelijk het hervormen van ons kapitalistisch economisch systeem die ongelijkheid en armoede creëert, en een verdere democratisering van de democratie. Verdere democratisering wil zeggen: een verbetering van de arbeidsvoorwaarden, emancipatie van minderheidsgroepen (vrouwen, jongeren, migranten,…) en het wegwerken van de sociale ongelijkheid in het onderwijs om maar enkele voorbeelden op te noemen.

Dit is geen gemakkelijke opdracht zoals de meesten onder jullie wel weten, maar tenzij we willen eindigen zoals Hongarije, moeten we dringend onze visie op de samenleving drastisch veranderen en extreemrechts de wereld uit helpen.

 

Bronnenlijst

Buti, L. & Stockmans, P. (28 juni 2019). Márta Pardavi: ‘De democratie zelf staat op het spel, en niet alleen in Hongarije’. [Interview]. Mo. Geraadpleegd op 9 augustus 2020, via https://www.mo.be/interview/marta-pardavi-democratie-zelf-staat-op-het-spel

Callewaert, C., & Decreus, T. (2016) Dit is morgen. Berchem: Epo

Plana, B.G. (28 maart 2019). Hongarije is een paradijs voor buitenlandse bedrijven. Maar Hongaren migreren massaal. [Interview]. Mo. Geraadpleegd op 9 augustus 2020, via https://www.mo.be/interview/robert-fidrich-de-slave-law-hongarije-verplicht-werknemers-tot-400-uur-extra-jaar